SAÇMALAMA

Ne güzeliz bir bilseniz…

       

              Sen benden güzelsin, ben senden güzellerin sevgilisiyim. Sürekli birileriyle yarış içindeyim. Gel karşıma yarışalım. Konu ne olursa olsun yarış benimle. Kazanamayacağım savaşa girmem ama bana mecbur kılınan savaşı hep kazanırım. Bu yüzdendir ortadaki savaşa girmeme gibi bir lüksüm yok, yani ortada bir savaş varsa bu bana mecbur kılınmış oluyor zaten. Sen ne dersen de ben bildiğimi okurum gibi bir şey bu. Biliyorsan neden okuyorsun? Artık yazmaya başlamalısın mesela derdini, artını, bildiklerini ve sevdiklerini yaz. Bildiğinden emin değilsen ve bilmediğini de kesinlikle kabul etmiyorsan bilinçaltından tüyolar ver, hayal gücünün çalışma ortamından bahset, ne biliyim kafandaki eksik tahtalara birer isim ver. Yapamıyorsan eğer bilmediklerini oku artık.

Sana önerilerim değil bunlar, kesinlik hiç umurumda değilsin. Bilinçaltım veya eksik tahtalarım yada beni tatmin edebilecek bildiklerim…

                Hiç biriniz mutlu değilsiniz çünkü dünyaya mutlu olmak için geldiğinizi sanıyorsunuz. Ne zaman bu mantığı kendi içinizde imha ederseniz o zaman yağız keskin bir huzurla tokalaşacak onunla tanışacaksınız. Tanıştığınız huzur da sizi fanilik bitene kadar huzursuz edecek kadar disiplinli, terbiye edicidir. 

        

         Senin, erkek arkadaşından seni aldattığı için ayrılman kadar somut bir acı görmedim ben çünkü gerçek duygular soyuttur. O kadar abartılıyor ki duygularınız artık gözle görülebilir halde, pazara götürüp satılabilecek gibi, ağırlığı, rengi, kokusu, hacmi var gibi davranıyorsunuz. Kendi içinizde yaşayın görmek istemiyoruz, ben ve binlerce kişi...

Mutlu olun ama sadece ilgili varlıklarda...